കാവ്യ ഭാരതി

കവിത

കാമുകനാവാം അനുജനാവാം

കാലത്തിൻ ബന്ധു കവിയുമാകാം

കാത്ത സ്വപ്നങ്ങളിലൊക്കെ നിന്റെ

കാവ്യനുരാഗ സ്മിതങ്ങൾ മാത്രം

ഭാരതീ നീ തന്ന ദിവ്യമേതോ

അനുഭൂതിയെന്നും തെളിഞ്ഞു നിൽക്കും

ഈ കൊടും വേനൽ വരണ്ട പാടം

ഇപ്പകൽ വേദനയൊക്കെ മാറും

ഏതാണ്ട് നാല് പതിറ്റാണ്ട് കാലം

എന്നിൽ നീ കാവ്യമായി നിന്നിരുന്നു

ആ കൊച്ചു പയ്യന്റെ ചാപല്യങ്ങൾ

കാണും വരെ ഞാൻ നടന്നിരുന്നു

ഏകാന്തമേതോ വഴിയിൽ നിന്നെ

കാത്തു ഞാനെന്നുമോ നിന്നിരുന്ന

എന്നെ നീയിന്നുമറിയുകില്ല

എങ്കിലും എന്നിൽ നീ മായുകില്ല